Yol

   Uykusuzluktan geberiyorum.Sanki her gece seni karşılayıp her gün seni uğurluyorum, eksilen her saniye sensin hayatımda sanki. Uykularım seninle bölünüyor, senin hayalinle dalıyorum tekrar uykulara. Elle tutulur tek bir sebebim yok seni sevmek için ama beceriyorum  hala günlere senin adınla başlayıp, duraklarda seni beklemeyi. Hareket eden her şeyde sana gitme potansiyeli buluyorum zaten duran her şey seni anlatıyor. Kokun her an burnumda, her nefes alış seni hatırlatıyor ve ben başarıyorum tutmuyorum nefesimi hala. Atan her kalp bir parça daha seni pompalıyor damarlarıma sonra aklım fikrim hep sen... Protonlar senin etrafında dönüyor negatif yüklü iyonlar seni arıyor hep. Darwin senleşmeyi anlatıyor; nasıl her şeyin zamanla sana dönüştüğünü, büyük patlamanın her şeyi daha çok senleştirmek için olduğunu sonra seni unutmak istiyor bütün inananlar. Medeniyetler büyüyor senin hayalinle, toplumlar senin sayende kontrol altına alınıyor, ve yürümeye başlıyor insan oğlu. Her zaman saatler 3 dakika geri  hiç kimse geç kalmak istemiyor sana ama zaman çok göreceli. Hiç bitmiyor bugünler su gibi akıp geçiyor dünler hep olması gerektiği gibi yarınlar. Her başlangıç sana ama her bitiş senli değil, varmıyor her yolun sonu oraya. Sana götürmüyor artık bu yollar ve anlamı kayboluyor icat etmenin tekeri. Anlıyorum artık dönüş yok ve bu yolun sonu hiç değil senli başlıyorum içmeye seni unutmak için aklıma sen gelme diye ayılıyorum sonra , ben her günü sana anlatmak için yaşıyorum sonra dizginliyorum kendimi ve dönüyorum yollara. Hiç ilerlemiyorum yolun sonu sana varmaz diye korkuyorum, ve suçlu hep bu lanet yollar. Hepsi Paris'e çıkıyor hiç biri sende bitiyor. Bu yollar yok mu bu yollar hep yalan bir düzlük hep hüzünlü bir yokuş ve her dönüş öldürücü bir viraj.